درباره ی کتاب

شب تاریک مناسب ترین و زیباترین اوقات برای خلوت کردن با خدای مهربان و معشوق حقیقی همه ی عاشقان و انس و راز و نیاز با او است. در تاریکی شب و در پرتو نورانیت زمزمه های سحری است که عنایت الاهی دستگیر انسان می شود و توفیق حضور دائمی در پیشگاه حق نصیب وی می گردد.

آری، عدم توفیق حضور دائمی در پیشگاه حق موجب می شود انسان عبادت های خود را در غیاب یار انجام دهد و از لذت مشاهده ی جمال و جلال او محروم بماند؛ این در حالی است که تمام عنایت خداوند در فرض فرائض دینی این بوده و هست که انسان با انجام هر یک از عبادات، گامی به پیش نهد و تقربی برای وی حاصل گردد.

در انجام همه ی عبادات، و به ویژه ی فریضه ی نماز، با اشاره ای که در سوره ی حمد آمده، عنایت الاهی آن بوده که عبد و فرد نمازگزار با ذکر «ایاک نعبد و ایاک نستعین»، نماز خویش را در مقام شهود انجام دهد، نه این که او را غایب و خود را دور از او ببیند. واقعیت این است که خداوند سمیع و بصیر، همه جا حضور دارد، و باور و عدم باور ما به این واقعیت، و توجه و یا عدم توجه ما بدان، چیزی را عوض نمی کند؛ این باور و توجه بدان موجب تبلور شخصیت الاهی انسان، و غفلت از آن، موجب محرومیت وی از حضور در خلوتگاه حق می گردد، و در نتیجه، انسان تنها به قالب ها و الفاظی که برای معانی بلند وضع شده اند سرگرم می شود، و بهره ی او از عبادت همانند بهره ی انسان گرسنه و تشنه از نام آب و نان خواهد بود.

(برگرفته شده از مقدمه ی کتاب)